Czym tak naprawdę jest uzależnienie od internetu?
Jakie zachowania użytkowników internetu możemy uznać za ryzykowne?
Jak rozpoznać i różnicować siecioholizm oraz problemowe używanie nowych mediów?
Gdzie i u kogo szukać pomocy?
W jaki sposób przebiega terapia uzależnionych od Internetu?
Jako terapeuta i profilaktyk obserwuję, że problematyka zjawiska używania nowych mediów, korzystania z portali społecznościowych typu Facebook, aplikacji takich jak Instagram, Snapchat budzi wiele zainteresowania wśród nie tyle samych użytkowników, co ich rodziców, nauczycieli, badaczy czy profesjonalistów zajmujących się pomocą psychologiczną.
Wraz z rozwojem technologicznym pojawiły się nowe sposoby poznawania rzeczywistości. Świat poza-wirtualny stał się atrakcyjną przestrzenią zwłaszcza dla młodych osób. Okazało się, że mogą tam kreować nie tylko swoje otoczenie ale i wizerunek. Możliwość wpływania na to, jak postrzegają mnie inni może m.in. zmniejszać lęk przed oceną rówieśników, brakiem akceptacji czy odrzuceniem przez innych.
Z punktu rozwoju osobowości potrzeba akceptacji i przynależności do grupy stanowi bardzo istotny etap w życiu nastolatka. To tylko jeden z wielu przykładów wyjaśniających dlaczego młodzież tak chętnie spędza czas w świecie poza-wirtualnym.
Uzależnienia behawioralne, inaczej nazywane również nałogami behawioralnymi to względnie nowa kategoria uzależnień. Uzależnienie od internetu jest dość nowym zjawiskiem, ale jednocześnie stanowi narastający problem na całym świecie. Mimo, że nie zostało ono opisane w DSM-5 (Klasyfikacja Zaburzeń Psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego), to wyróżnia się je w kategoriach takich jak: cyberseks, socjomania internetowa, e-hazard (i aukcje internetowe), przeciążenie informacyjne (kompulsywne surfowanie po sieci) oraz uzależnienie od komputera (gier).
W celu rozpoznania uzależnienia od internetu należy wziąć pod uwagę m.in. takie czynniki jak: utrata kontroli, zaniedbywanie relacji, szkoły/ pracy, używanie internetu w celu kompensacji, czy odczuwania pobudzenia przyjemności związanego z regulacją emocji.
Pomoc można uzyskać w specjalizujących się w obszarze uzależnień ośrodkach, poradniach z zakresu zdrowia psychicznego oraz w gabinecie psychoterapeutycznym.
W ramach terapii najczęściej stosowanym jest podejście poznawczo-behawioralne. Terapia w głównej mierze opiera się na pracy nad deficytami psychospołecznymi danej osoby i wprowadzaniem interwencji behawioralnych.
W przypadku terapii z dzieckiem lub nastolatkiem problemowo używającym nowych mediów czy uzależnionym od sieci – praca powinna oczywiście ujmować uczestnictwo i zaangażowanie rodzica, bądź opiekuna.
Pamiętajmy, by pokazywać młodym ludziom w jaki sposób bezpiecznie mogą korzystać z internetu – nie tracąc przy tym możliwości poznawania i rozwijania się także w świecie poza-wirtualnym.